Balanceren op de grens tussen concreet en abstract

Tekenen heb ik al mijn hele leven gedaan. Tijdens mijn studie aan de Gerrit Rietveld Academie heb ik mij vooral op de grafische technieken gestort zoals ets en litho. Waarnemen heb ik vooral van Piet Klaasse geleerd tijdens zijn lessen “bewegingstekenen”.

Uitgangspunt is altijd een visueel gegeven zoals water, lucht of een menselijk figuur, vaak op basis van voorstudies van bijvoorbeeld een landschap of een model. Daarna stopt de relatie met de natuur om plaats te maken voor puur schilderen. Een schilderij bestaat uit verf en dat wil ik graag zo houden. Er sluipt dan bijna vanzelf een vorm van abstractie in de verf. Balanceren op de grens tussen concreet en abstract vind ik boeiend. Hierdoor ontstaat er een spanning tussen de verschillende delen van het schilderij, waarbij ik de verhoudingen tussen die delen veel interessanter vind dan wat ze uiteindelijk voorstellen. De kleur in de lucht komt bijvoorbeeld in de rotsen weer terug. Of de lucht tussen de takken behandel ik ook als eigen vorm. Daarom schilder ik niet van achteren naar voren, maar andersom. Dan gaan de verhoudingen in de vormen samen een rol spelen.